มูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท : ธารน้ำใจ หลั่งไหลถึงน้อง ๆ

มิถุนายน 3, 2007 เวลา 11:35 am | เขียนใน Children | 57 ความเห็น

ตอน เสียงคร่ำครวญขออ้อมกอด … ณ มูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท

เมื่อวันที่ 1 พ.ค. 50 เปิ้ลและเพื่อนๆ ได้เดินทางไปยังมูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท อ.ปากเกร็ด
จ.นนทบุรี วันนั้น ฝนก็ตก ฟ้าก็คะนอง ประมาณว่า ฤกษ์ดี ได้รับน้ำมนต์ อะไรทำนองนั้น (จริงๆ แล้ว พายุเข้าตะหาก) แต่ด้วยความเป็นคนดี (แอบชมตัวเองนิดนึง) ก็ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ยังคงตั้งมั่นเดินทางต่อไป เปิ้ลไปกับคนขับรถส่วนตัว (ก็แฟนนั่นแหละ) และก็นัดเพื่อนๆ ไปเจอกันที่นั่นเลย

“ของที่ซื้อมาจากเงินที่เรี่ยไรมาได้”

ส่วนข้าวของมากมายมหาศาล ซึ่งเปิ้ลกับคนรู้ใจไปซื้อกันมาก่อนหน้านั้นแล้ว โดยได้รับความสนับสนุนกองทุนจากการบริจาคสมทบทุนทั้งจากเพื่อนๆ ที่ทำงาน และญาติสนิทมิตรสหาย ช่วยกันตามกำลัง (พอดีไปเรี่ยไรช่วงใกล้ปลายเดือน ตอนนั้นเงินเดือนยังไม่ออกกัน) ทำบุญกันคนละ 10 บาท 20 บาท บางคนก็ 100-200 บาท ใครพอมีกำลังทรัพย์มากหน่อยก็ทำเยอะหน่อย แต่ขอบอกเลยว่า คนไทยเรามากล้นน้ำใจจริงๆ พอบอกว่าจะขอให้ร่วมทำบุญนะ ควักเงินให้ทันทีเลย บางคนไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรเลย เค้าก็ยังมีน้ำใจ เดินมาใส่ซองเอง โดยที่เปิ้ลไม่ได้เอ่ยปากชวนเลย งานนี้ก็รวบรวมได้ทั้งหมดประมาณเกือบ 9,000 บาทแน่ะ (เยอะเหมือนกันแฮะ ขนาดไม่ค่อยมีตังค์กันนะเนี่ย)

หลังจากได้เงินมา…ก่อนออกเดินทาง เปิ้ลกับแฟนก็ไปซื้อของที่จะเอาไปให้มูลนิธิ อ้อ…อยากแนะนำเพื่อนๆ ด้วยว่า ถ้าเราจะเอาอะไรไปบริจาคที่ไหน เพื่อสิ่งที่ให้กับเค้าจะเป็นประโยชน์มากที่สุดหล่ะก็ โทรฯ ไปถามเค้าก่อนนะคะ ว่าทางนั้นต้องการหรือว่าขาดเหลืออะไรบ้าง เราจะได้นำสิ่งของที่จำเป็นสำหรับเค้าไปให้ ถ้าเราเอาไปมั่วๆ บางอย่างเค้าอาจจะไม่ได้ใช้ ก็จะเสียดายปล่าวๆ สู้เอาของที่เค้าต้องการ มันจะมีประโยชน์กับเค้ามากเสียกว่า เนอะ…

เปิ้ลได้โทรฯ ไปถามทางมูลนิธิมาก่อน แล้วก็ไปเลือกซื้อของตามที่เค้าต้องการ ซื้อของทั้งหมดประมาณ 5,000 กว่าบาท (คือว่า ซื้อตามงบที่ตั้งไว้) หลังจากนั้น ก็รอวันเดินทาง (ตื่นเต้นมากเลยหล่ะ…เพราะเป็นครั้งแรกที่เป็นตัวตั้งตัวตี ทำอะไรแบบนี้ ปกติจะแค่ร่วมทำบุญกับเค้าไป)

“รูปถ่ายคู่สาวงามประจำทริปนี้”

วันเดินทาง….พอไปถึงที่มูลนิธิ เพื่อนๆ ตามมาทีหลัง เราสองคน (เปิ้ลกับแฟน) ก็เข้าไปติดต่อเจ้าหน้าที่ และช่วยกันขนของบริจาคลงจากรถ โดยเค้าจะขนของๆ เราไปไว้ที่โต๊ะบริจาคที่มี ป้ายมูลนิธิติดไว้อย่างดี (เผื่อไว้ถ่ายรูป ประมาณนั้น) หลังจากนั้นเราก็เข้าไปในห้องทะเบียนเพื่อทำเรื่องการนำของมาบริจาคก่อน ทางมูลนิธิเค้าจะให้เราลง Book เขียนรายละเอียดว่าเราเอาอะไรมาบริจาคบ้าง ทั้งหมดก็ประมาณ 5,000 กว่าบาทและก็บริจาคเป็นเงินสดอีก 3,000 กว่าบาท โดยที่ทางมูลนิธิเค้าจะออกใบเสร็จให้ (หรือถ้าใครจะเอาไปหักภาษีเงินได้ก็สามารถขอให้ทางมูลนิธิออกใบเสร็จแบบที่จะเอาไว้เป็นหลักฐานสำหรับการหักภาษีก็ได้นะ)

หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนๆ ก็มาถึง เปิ้ลกับเพื่อนๆ เลยเข้าไปดูเด็กๆ กันต่อ

“อ๊ะ ใครมาน่ะ ??”

ในนั้น…จะแบ่งออกเป็นตึกๆ แต่ละตึกก็จะมีเด็กอยู่ประมาณ 10-20 คน แบ่งตามอายุวัยด้วย และก็มีตึกสำหรับเด็กที่ติดเชื้อเอดส์ด้วยนะ เค้าให้เราเดินดูเด็กๆ ได้ตามสบาย เราเลยลองเดินเข้าไปในตึกๆ หนึ่ง มีเด็กอายุประมาณ 1-2 ขวบ มีปนกันทั้งชายและหญิง เด็กๆ เค้าจะยังพูดไม่ค่อยได้ แต่ภาพแรกที่เห็นเมื่อเราเดินไปถึงประตูก็คือ เด็กอ้าแขนโถมเข้ามากอด เป็นสัญลักษณ์ขอให้อุ้ม พอดีมีเพื่อนคนนึงอุ้มขึ้นมา พอสักพักจะปล่อยน้องเค้าให้ลงเพื่อจะอุ้มน้องคนอื่นบ้าง แต่…ปรากฎว่าน้องที่อุ้มอยู่ไม่ยอมลง ร้องไห้ใหญ่เลย (แถมเอาขาหนีบไว้ด้วย) จะไม่ยอมลง เพื่อนๆ ของเปิ้ลคนอื่นๆ ก็ช่วยกันอุ้มน้องกันใหญ่ ส่วนเปิ้ลเองเลยไม่กล้าอุ้มเลย กลัวทำให้น้องร้องได้แต่ไปเล่นกับเค้า แต่ก็ยังมีน้องบางคนปืนป่ายขอให้อุ้ม แต่เปิ้ลก็ไม่อุ้ม (ไม่ใช่ว่ารังเกียจนะ แต่กลัวว่าถ้าอุ้มแล้ว จะปล่อยเค้าลง น้องเค้าต้องร้องไห้ สงสารเค้าอ่ะ) แต่สังเกต ว่าทางพี่เลี้ยงเค้าก็ไม่อุ้มน้องๆ หรอก เค้าจะปล่อยให้น้องๆ เค้าเล่นกันไปตามประสา มีเปิด VCD เพลงให้ฟังด้วย น้องๆ พอได้ยินก็เต้นกันกระจายเลย (น่ารักดี)

“น้องๆเค้าต้องการความอบอุ่น เรามาช่วยอุ้มพวกเค้ากัน”

“แต่เปิ้ลไม่กล้าอุ้มอ่ะ กลัวพอปล่อยแล้วน้องจะร้องไห้ ”

น่ารักมั๊ย?

” VCD พี่เบิร์ดกำลังจะมา เดี๋ยวได้แด๊นซ์กันมันส์”

ใช่สิ…ถึงพวกพี่เลี้ยงสงสาร อยากจะอุ้มก็คงไม่ไหวหรอก พี่เลี้ยง 1 คน ต่อเด็ก ๆ 10 กว่าคน เหนื่อยตายแน่เลย อีกอย่างพออุ้มแล้วก็จะทำให้เด็กติดการอุ้มด้วย (นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่น่าสงสาร เด็กกำพร้าพวกนี้ จะไม่สามารถเรียกร้องสิทธินี้ได้เหมือนกับเด็กที่มีพ่อแม่คอยอุ้มชู)

พอออกจากตึกนี้แล้ว เราก็เดินดูเด็กไปเรื่อย ไปแวะที่ห้องเด็กอ่อนแป๊บนึง มีเด็กแรกเกิดจนถึง 7 เดือน นอนเรียงรายกันอยู่ในเปล (ห้องนี้เป็นห้องปลอดเชื้อโรค) ห้ามพวกเราเข้าไปเกาะแกะเพราะกลัวเชื้อโรคที่เราเอาติดตัวไป จะส่งผลต่อเด็กน้อย เราจึงได้แต่ชะเง้อชะแง้แลดูกันอยู่หน้าห้องกระจก เปิ้ลนี้เกิดอาการอยากจะฟัดเด็ก เอ๊ย! อยากจะอุ้มเด็ก (ประมาณว่าวิญญาณนางงามเข้าสิง) แต่ก็ทำไม่ได้ (เสียดายจัง) พ่อแม่เด็กเหล่านี้ นี่ใจร้ายจัง ทิ้งเค้าได้ดูซิ…น้องๆ แต่ละคนน่ารักน่าชังมากเลย หลังจากนั้นเราก็เดินต่อผ่านตึกต่างๆ มากมายจนมาถึงเด็กโต

“บ้านหลังนี้เด็กโตขึ้นมาอีกหน่อย”

เอาหล่ะ…ตึกนี้แหละ ท่าทางน้องๆ จะเรียบร้อยกันน่าดูเลย นั่งดูโทรทัศน์กันเงียบเชียว ต่างจากอีกหลายๆ ตึก พอเห็นเราก็เรียกให้เราเข้าไปหากันใหญ่เลย (น้องๆ เค้าก็น่ารักดีหรอก แต่ขอพักยกไปหาเด็กเรียบร้อยๆ ก่อนแล้วกันนะ เหนี่อยอ่ะ) แต่…ผิดคาด พวกเรายังไม่ทันเข้าไปเลย พวกน้องๆ ก็พากันกรูเข้ามาหาพวกเราก่อนเลย แบบตั้งตัวไม่ติด พากันจูงมือพวกเราเข้าบ้านของพวกเค้า (พ่อเข้าบ้าน แม่เข้าบ้าน) เสียงที่พวกเค้าเรียกพวกเรา ตึกนี้เป็นเด็กอายุ 4-6 ขวบถือว่าเป็นเด็กที่โตสุดสำหรับที่นี่ ขนาดน้องๆ เค้าโตแล้วนะก็ยังขอให้พวกเราอุ้มอยู่ดี ขึ้นมานั่งบนตักที 2-3 คนเลย บ้างก็ขึ้นจะขี่คอ (ตามประสาเด็กๆ แหละ) บ้างก็ขอไปอยู่ด้วย (ดูวุ่นวายไปหมด) ไม่รู้จะเลือกคุยกับใครหรือจะเอาใจใครดี จนเด็กบางคนถึงกับตีเพื่อนๆ ร่วมบ้าน เพื่อแย่งเราก็มี (ไม่ได้ๆ นะ อย่าทะเลาะกันจ้า…) เอ…เดี๋ยวทำไมเมื่อตะกี๊ ยังนั่งกันเรียบร้อยอยู่เลย แล้วไหงตอนนี้…เป็นแบบนี้ไปได้หล่ะ พี่เลี้ยงบอกว่า “เป็นธรรมดาของเด็กที่นี่ ถ้าเค้าเห็นแขกมาเค้าจะดีใจมาก และจะแสดงตัวด้วยการเรียกร้องความสนใจ เป็นวิธีการขอความรักนั่นเอง” (โถ…อย่างนี้ที่เค้าเรียกกันว่า ขาดความรัก ต้องการความอบอุ่น)

พอเราอยู่ได้สักพัก ก็ต้องขอตัวกลับ เพราะหมดเวลาเยี่ยมน้องๆ แล้ว ที่มูลนิธินี้เค้าจะมีเวลาเยี่ยมน้องๆ ดังต่อไปนี้ คือช่วง 09:00 – 11:00 น. หลังจากนั้นเป็นเวลาเพื่อพักทานข้าวและให้น้องๆ ได้พักผ่อน และเวลา 14:00 – 16:00 น. หลังจากนั้นเป็นเวลาเพื่อน้องๆ ได้ทำกิจวัตรและกิจกรรมต่างๆ ประจำวัน

ที่มูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท จะมีเด็กอายุตั้งแต่แรกเกิดจนถึง 6 ขวบ หลังจากนั้นเค้าก็จะส่งไปยังมูลนิธิสำหรับเด็กโต โดยแยกประเภทชาย หญิง ส่วนเด็กติดเชื้อจะมีอายุตั้งแต่แรกเกิดจนถึง 10 ขวบ หลังจากนั้นก็จะถูกส่งตัวไปยังมูลนิธิสำหรับผู้ติดเชื้อดูแลต่อไป

“ไปล่ะนะ”

ที่เปิ้ลได้บอกเล่าประสบการณ์ ที่ไปมูลนิธินี้มา ก็เพื่อหวังสะท้อนภาพสังคมส่วนหนึ่ง ให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของคนกลุ่มหนึ่งที่เค้ายังขาดบางสิ่ง ที่เค้าไม่สามารถเรียกร้องจากใครได้ นอกจากความเห็นใจ ซึ่งเค้าไม่ผิดที่จะต้องการมัน ความรักความอบอุ่นที่มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ต่างก็ต้องการ และถ้าใครพอจะมีกำลังทรัพย์หรือพอสละเวลาว่างได้บ้าง อาจจะรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ถึงไม่มีอะไรไปให้ แต่ก็ขอแค่ได้ แวะเวียนไปเยี่ยมน้องๆ บ้าง เปิดใจอ้าแขนโอบกอด แบ่งปันความอบอุ่นให้น้องๆ ได้อุ่นใจบ้างเถอะนะคะ เรามีอะไรๆ มากกว่าเค้ามากแบ่งปันให้เค้าบ้างนะเถอะคะ แล้วพวกคุณจะรู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปแม้อาจจะรู้สึกว่าเล็กน้อยในสายตาคุณ (บางคนอาจจะมองว่าไร้สาระ) แต่…มันคือน้ำทิพย์สำหรับพวกเค้าเลยทีเดียว…..

เบอร์ติดต่อ มูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท

Tel: +66 (0) 2584-7254-55
Fax: +66 (0) 2584-7264

ที่อยู่และแผนที่มูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท

Phayathai Babies’ Home
78/24 Phumwet Road, Bangtalat, Pakkret, Nonthaburi 11120 Thailand.

เดินทางไปห้าแยกปากเกร็ด เข้าซอยที่อยู่ข้างๆ เมเจอร์ปากเกร็ด ขับเข้าไปเรื่อยๆ จะอยู่ด้านซ้ายมือ รั้วสีฟ้า เลี้ยวเข้าไป
ดูแผนที่ประกอบ

เลขที่บัญชี มูลนิธิบ้านเด็กอ่อนพญาไท