เกาะสุนัข : โชคร้ายที่เกิดเป็นหมา วาสนาไม่มีก็โดนทิ้ง

มิถุนายน 3, 2007 เวลา 12:02 pm | เขียนใน Animal | 136 ความเห็น

ตอน เหตุเกิดที่ เกาะสุนัข

เริ่มต้นจาก เปิ้ลเองก็เป็นคนรักสัตว์มากกกก (ที่บ้านก็มีน้องหมาอยู่หลายตัว แต่ก็มีที่ล้มหายตายจากกันไปบ้าง จนตอนนี้เหลืออยู่ 2 ตัวซึ่งพวกมันก็อยู่กันอย่างสุขสบาย) แต่พอดูข่าวเกี่ยวกับสุนัขจรจัดที่ถูกทำร้ายบ้าง สุนัขที่เคยมีเจ้าของถูกทิ้งบ้าง ก็เกิดปิ๊งไอเดียจากความสงสาร (ประมาณว่า พลิกวิกฤตเป็นโอกาส เกี่ยวมั้ยเนี่ย…) อยากจะช่วยเหลือพวกมัน เริ่มต้นด้วยการหาข้อมูลเกี่ยวกับสุนัขจรจัดทางเว็บไซต์ (เห็นมั้ย ว่าเทคโนโลยีก็มีประโยชน์) ว่ามีที่ไหนบ้าง ก็เจอมูลนิธิต่างๆ มากมายเกี่ยวกับสัตว์ประเภทต่าง ๆ รวมถึงสุนัขจรจัดด้วย แต่มาชอบใจที่เกาะสุนัขนี่แหละ (สุนัขถูกปล่อยเกาะเหรอ??? เข้าไปดูซิ มันเป็นยังไง) จริงๆ ก็เคยมีรายการโทรทัศน์เอามาออกรายการบ้างเหมือนกัน (รู้สึกเหมือนเห็นแว้บๆ แต่ว่าตอนนั้นไม่ได้ดูรายละเอียดอะไร)

หลังจากได้ข้อมูลมาแล้ว ก็เลยลองโทรฯไปตามเบอร์ที่แจ้งไว้บนเว็บ (ติดต่อกับป้าตุ่น) และก็สอบถามข้อมูลเกี่ยวกับที่นั่น ว่ามันเป็นยังไง (เพราะในเว็บไม่ค่อยมีรายละเอียดมาก) ก็พอรู้ว่าที่เกาะสุนัขนี่ไม่มีมูลนิธิหรือองค์กรใดเข้าไปดูแล รายได้และอาหารสุนัขก็ได้มาจากคนใจบุญนำเข้าไปบริจาคให้ แต่เนื่องด้วยเกาะสุนัขนี้อยู่ในเขตพื้นที่พุทธมณฑล ซึ่งเป็นเขตพระราชฐานเป็นที่ของหลวง ดังนั้น ทางหน่วยราชการจึงส่งเจ้าหน้าที่เข้ามาดูแลพวกน้องหมาเหล่านี้ รวมถึงมีการเปิดบัญชีออมทรัพย์สำหรับคนที่อยากจะช่วยแต่ไม่สะดวกเดินทางนำอาหารมาให้ ก็มีทางเลือกให้สามารถโอนเงินเข้าบัญชีมาได้ โดยทางราชการก็จัดเจ้าหน้าที่ดูแลในส่วนของรายได้จากเงินบริจาค ทั้งโอนเข้าบัญชีบ้าง ไปหย่อนตู้บริจาคบ้าง รวมถึงข้าวสารและอาหารสุนัขที่คนใจบุญได้นำเข้าไปบริจาค ให้สิ่งเหล่านี้ยังประโยชน์ถึงน้องหมาทั้งหมด

ดังนั้น รายได้และอาหารสุนัขทั้งหมดก็จะได้มาจากการที่ประชาชนผู้มีจิตเมตตาบริจาคไปให้เท่านั้น (จึงจะไม่มีรายได้ที่แน่นอน) เปิ้ลจึงตัดสินใจเลือกที่จะชวนเพื่อนๆ และขอบริจาคเงินตามกำลังศรัทธาเพื่อไปซื้ออาหารสุนัขและข้าวสารไปบริจาคที่เกาะสุนัขนี้ ก็ได้มาพอสมควรประมาณ 3,000 กว่าบาท

“อาหารที่จะเอาไปให้น้องหมาที่เกาะสุนัขและบ้านป้านิดา”

ก่อนวันเดินทาง 1 วัน เปิ้ลกับผู้ช่วย (ก็แฟนนั่นแหละ) ก็ไปซื้อของกัน ได้ข้าวสารถุงละ 5 กก. จำนวน 15 ถุง อาหารสุนัขถุงละ 10 กก. 7 ถุง เพื่อเตรียมนำไปบริจาค (ดีใจจัง จะได้เจอน้องหมาเยอะแยะเลย…ตายแล้ว! ยังไม่รู้เลยว่าจะไปยังไง) ช่างเหอะ…ปล่อยเป็นหน้าที่ของคนขับรถไปละกัน (กลับไปนอนตีพุงรอวันพรุ่งนี้ดีกว่า อิอิ)

“อันนี้น้องเหมียวบ้านศิระ แฟนเปิ้ลค่ะ”

วันที่ 31 พ.ค. 50 ออกเดินทางมุ่งตรงไปยังเกาะสุนัข (ลั่นล้า…) ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชม. ก็ถึง แต่กว่าจะถึงก็แสนสาหัสหาแทบกระอักเหมือนกัน ขอบอกว่า ต้องสังเกตป้ายคำว่า “เกาะสุนัข” ให้ดีๆ นะ ไม่งั้นอาจมีหลง

“วิวแสนงามค่ะ”

“เก๊กถ่ายรูปกับวิวสุดสวยของพุทธมณฑล”

เนื่องจากว่า ทางเข้าค่อนข้างวกวนมากๆ มีทางเลี้ยวเต็มไปหมด ทางแยกก็เยอะ แล้วแถมป้ายเกาะสุนัข ก็เล็กกะจึ๋งเดี๋ยว แต่…บรรยากาศข้างในเขตพุทธมณฑลดีมากๆ เลย อาจหลอกให้เราเคลิบเคลิ้มจนลืมดูป้ายก็เป็นได้ (ขอเตือนให้ระวัง…) ถ้าจะให้ดีเอากล้องถ่ายรูปไปด้วยนะ มุมไหนเจ๋งก็จอดรถลงไปแอคท่าถ่ายรูปเก็บไว้ก็ดี (เปิ้ลไปถ่ายตรงทิวไผ่งามมาด้วย เจ๋ง…มากเลย ต้นไผ่ทั้งสองข้างทางสูงมากๆ จนโน้มตัวเข้าหากัน เกิดเป็นร่มเงาให้ถนนที่ขับผ่าน ไปเก๊กท่าถ่ายรูปเพียบเลย…อิอิ)

“ป้ายที่บ่งบอกว่าถึงเกาะสุนัขแล้ว”

“แฟนเปิ้ลทำหน้าที่กรรมกรทั้งหมดในทริปนี้ค่ะ”

หลังจากเกือบหลง หลายทีก็ถึงจนได้ (เย้! เจอแล้วเกาะสุนัข) หมาเพียบเลย เค้าทำดีนะ ทำกรงใหญ่ ข้างในนั้นมีพื้นที่ประมาณ 2-300 ตารางวา ได้มั้ง แล้วก็ให้น้องหมาอยู่ในนั้น เพื่อเป็นสัดส่วน และป้องกันพวกมันจะไปเผลอมันเขี้ยวกัดใครเข้า หมาที่นี่มีหลากหลายสายพันธุ์ แต่โดยส่วนใหญ่จะเป็นพันธ์ทาง หรือหมาไทยนั่นแหล่ะ (ทำไมอ่ะ…มันไม่น่ารักเหรอ ถึงเอามาปล่อยกันเยอะขนาดนี้)

ที่นี่มีสุนัขทั้งหมด 349 ตัว นี่คือเฉพาะที่อยู่ในความดูแลนะ แล้วยังมีรอบๆ บริเวณนั้นอีก รวมแล้วน่าจะได้ประมาณ 400 ตัว ที่ คนใจร้าย (ที่เรียกตัวเองว่าสัตว์ประเสริฐ) แอบแฝงเข้ามาในลักษณะนักท่องเที่ยวนำใส่รถมาปล่อยในพื้นที่นั้นอีก (ขนาดหน้าทางเข้ามีป้ายห้ามนำสุนัขเข้ามาปล่อยแล้วนะเนี่ย…ยังกล้าอีก) และเจ้าหมาน้อยที่โชคร้ายตัวนั้นก็ต้องรอจนกว่าจะมีเจ้าหน้าที่ข้างในไปเจอแล้วนำมาไว้ที่เกาะสุนัขแห่งนี้ จึงทำให้สุนัขที่นี่มีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ที่นี่มียาม่วงชนิดสเปรย์ด้วย สะดวกมาก”

“เจ้าตัวดำๆนี่แหละ ขี้หงุดหงิดเป็นที่สุด”

มีอยู่ตัวนึง ลักษณะเป็นหมาเจ้าอารมณ์ ขี้หงุดหงิด ป้ารื่นเล่าให้ฟังว่าตั้งตัวนี้มาก็มีนิสัยแบบนี้ เข้ากับตัวอื่นก็ไม่ได้ เพราะชอบอันธพาลเที่ยวทะเลาะกับตัวอื่นไปทั่ว มีอยู่ครั้งนึงพี่เลี้ยงเห็นหมัดเกาะที่ปลายจมูกเจ้าตัวนี้ (คือว่า จำชื่อบ่ได้อ่ะ) จะจับออกให้ คงเพราะด้วยความที่มันตกใจ กัดพี่เลี้ยงเลย (นี่…ผลงานการเลี้ยงดูที่โหดร้ายของมนุษย์ เนื่องจากเจ้าของเดิมคงเคยล่ามโซ่มัน และอาจจะเคยทำร้ายมันด้วย)

“เปิ้ลกับป้ารื่นผู้ดูแลที่นี่ค่ะ “

ป้ารื่น เป็นผู้ที่ดูแลน้องหมาทั้งหลายที่เกาะสุนัขนี้ ซึ่งก่อนหน้านี้จะเป็นป้าตุ่น (หากเพื่อนๆ เข้าไปดูในเว็บ ข้อมูลอาจจะยังเป็นป้าตุ่นอยู่ แต่…ตอนนี้ ป้าตุ่นได้ย้ายไปดูแลในส่วนอื่นแล้ว) ตอนนี้เลยเป็นหน้าที่ของป้ารื่นแล้ว ป้ารื่นเล่าว่า แกเป็นลูกจ้างชั่วคราวของหน่วยราชการแห่งนี้ ทำงานที่หน่วยนี้มาประมาณ 10 ปีแล้ว แต่…ได้มาดูแลน้องหมาเป็นเวลาทั้งหมด 6 ปี แกทั้งรักและทั้งหวงพวกมันมาก (ประมาณว่า ใครก็ห้ามแตะ หรือคิดทำร้ายเชียวนะ แกเอาตายเลย…)

“เดี๋ยวกินข้าวดีๆนะรู้มั๊ย?”

แอบมองดูพื้นที่ข้างในที่น้องหมาเหล่านี้อยู่ ก็สะอาดสะอ้านดี แต่ก็พลันสงสัยจึงถามป้ารื่นว่า “ทำไม? มีบางส่วนอยู่นอกกรงหล่ะ” ป้ารื่นบอกว่า “ตัวไหนที่ป่วย หรือตั้งท้องก็จะนำแยกออกมาเพื่อจะได้ดูแลได้อย่างใกล้ชิด” จริงๆ แล้วที่นี่จะมีเจ้าหน้าที่กรมปศุสัตว์เข้าไปคอยดูแลให้ฟรี เกือบทุกอาทิตย์ แล้วก็จะทำหมันให้ทุกตัว (ยกเว้น…ตัวไหนจะท้องมาก่อนแล้ว) ก็ต้องรอทำหมันให้หลังออกลูกแล้ว จึงมีหมาบางตัวเกิดที่นี่

“ปลาดุกเพียบเลย !!”

ช่วงระหว่างที่เปิ้ลรอดูการให้อาหารน้องหมาทั้งหลาย ก็หันไปเห็นถุงอาหารปลา (เอ…ที่นี่มีปลาด้วยรึ) ปรากฎว่าบริเวณนั้น จะมีบ่อน้ำใหญ่ๆ ซึ่งพื้นที่ในเขตพุทธมณฑลก็มีบ่อน้ำขนาดใหญ่มากมายหลายบ่อเลย ก็เลยถือโอกาสซื้ออาหารปลาราคาถุงละ 10 บาทเอง (ป้ารื่นเป็นคนจัดทำขายเอง เป็นการหารายได้เสริม…) เลี้ยงปลาที่บ่อข้างๆ กรงหมานั่นแหล่ะ (โห…ปลาดุกตัวเบ่อเริ่มเลย เต็มไปหมด เวลาโยนให้มันที่ มันจะชนกันตาย…)

“เสร็จรึยังน้อ?”

จนกระทั่งถึงเวลาให้อาหาร (ช่วงเวลาที่น้องหมาทั้งหลายรอคอยก็มาถึง) ที่นี่จะให้อาหารวันละ 1 มื้อเท่านั้น คือตอนเที่ยง โดยอาหารจะเป็นข้าวผสมกับต้มซี่โครงไก่ และเพิ่มด้วยอาหารเม็ดเสริมโปรตีน (เปิ้ลไปช่วยเค้าผสมด้วย) วันนั้นได้ใช้อาหารเม็ดที่เปิ้ลเอาไปบริจาคด้วยนะ

“แอบมาดูโครงไก่ที่ใช้มาผสมให้น้องหมากิน”

“เปิ้ลมาช่วยเค้าคลุกค่ะ”

1. เอาโครงไก่คลุกเข้าไป 2.ใส่อาหารเม็ด 3. ใส่น้ำซุป 4. แบกเข้าไปให้เหล่าน้องหมา

หมาที่นี่ บางตัวก็อ้วนดี บางตัวก็ผอมหน่อย ไม่ใช่อะไร ตามธรรมดาของสังคม เหมือนกับคนนั่นแหล่ะ ตัวไหนขาใหญ่หน่อยก็ได้กินสบายๆ เลยอ้วนท้วนดี ส่วนตัวไหนขี้กลัว ก็จะถูกข่ม กินไม่ทันเค้า (เฮ้อ! น่าสงสาร ไม่ต่างกับคนเราเลย)

“กินบ้างดิ”

“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”

หลังจากดูพวกมันกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย…ก็ขอตัวเดินทางกลับ (เอ้ย! ไปต่อ) ไปที่บ้านป้านิดาอีกที่นึง… (เป็นที่แสนอัศจรรย์ใจมากเลย) โปรดติดตามต่อใน ชะตากรรมของสัตว์ (ไร้ศาล) ที่ถูกทิ้ง

เบอร์ติดต่อ ป้ารื่น (ผู้ดูแลสุนัข)
086-8342032

ที่อยู่และแผนที่การเดินทางไปยังเกาะสุนัข
เริ่มต้นเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปทางสายใต้ใหม่ ผ่านพุทธมณฑลสาย 1, 2, 3 จนถึงพุทธมณฑลสาย 4 ซึ่งจะมีป้ายบอกไปทางพุทธมณฑล ขับไปเรื่อยจนเข้าเขตพุทธมณฑล มีป้อมตำรวจอยู่หน้าทางเข้า (มีป้ายเขียนว่า “ห้ามนำสุนัขเข้ามาปล่อย”) ขับไปเรื่อยๆ ให้ไปตามทางเวฬุวัน-อัมพวัน

ไปเรื่อยๆ นะ จนเห็นป้ายเล็กๆ สีขาว (สังเกตดีๆ นะ) เขียนว่า “เกาะสุนัข”

โปรดระวัง ! จุดนี้จะเห็นป้ายยากหน่อย

ก็ตามป้ายเกาะสุนัขไปเรื่อยๆ เลยนะ จะมีป้ายชี้ทางให้จนถึงเลย (แต่…ต้องสังเกตุป้ายดีๆ นะ เพราะป้ายมันเล็กมาก)

ดูแผนที่ประกอบ

แผนที่นี้ copy คนอื่นเค้ามานะคะ แต่ว่าเปิ้ลจำไม่ได้แล้วว่าเอามาจากไหน
ถ้าคนทำแวะมาเห็นกรุณาบอกด้วยนะคะ จะได้ใส่เครดิตให้ได้ ^^

เลขที่บัญชีมูลนิธิเกาะสุนัข

กองทุนดูแลสุนัขจรจัดในบริเวณพุทธมณฑล
ธนาคารกรุงไทยจำกัด สาขาศาลายา
ประเภทออมทรัพย์
เลขที่บัญชี 459-0-08624-7